Imieniny: Artura, Fryderyki, Petry
Wydobyty z mroku niepamięci - ks. Antoni Łapaj
Zawsze warto szukać postaci inspirujących, dających dobry przykład. W parafii Skibniew upamiętniono ks. Antoniego Łapaja, który był przykładem człowieka oddanego Bogu, ludziom i Kościołowi. U progu uroczystości Wszystkich Świętych i mocno powiązanego z nią w tradycji polskiej dnia zadusznego, w tym szczególnym czasie gdzie naszej modlitwie towarzyszy pamięć o zmarłych, parafia w Skibniewie oddała hołd swojemu proboszczowi – ks. Antoniemu Łapajowi. Odznaczony przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski kapłan, doczekał się należnego szacunku i uhonorowania za swoje bohaterskie i pełne oddania drugiemu człowiekowi i Bogu życie.
Podniosła uroczystość zgromadziła przedstawicieli władz państwowych, samorządowych jak i samych parafian. Na zaproszenie ks. kan. Dra Krzysztofa Malinowskiego- miejscowego proboszcza, bez którego osobistego zaangażowania i wysiłku nie było by tego aktu sprawiedliwości dziejowej, odpowiedzieli również licznie zgromadzeni kapłani, pochodzący ze skibniewskiej parafii, na co dzień pracujący w parafiach diecezji drohiczyńskiej i siedleckiej.
Sama uroczystość odbyła się 29 października 2022r. w Skibniewie. O godzinie 11.00 uczestnicy oraz poczty sztandarowe zgromadzili się na parafialnym cmentarzu, aby pomodlić się i złożyć kwiaty przy grobie bohaterskiego księdza Antoniego. Następnie w uroczystym przemarszu skierowano się w stronę kościoła parafialnego. Tam na zgromadzonych czekał program artystyczny przygotowany i zaprezentowany przez chór kameralny KOE z Sokołowa Podlaskiego. Po nim pan Minister Jan Józef Kasprzyk wręczył odznaczenie państwowe na ręce biskupa drohiczyńskiego Piotra Sawczuka. Do zebranych w kościele swoje słowo skierował pan minister jak również obecny wójt gminy Sokołów Podlaski Janusz Kur i starosta sokołowski Elżbieta Sadowska. Po zakończeniu programu artystycznego i ceremonii przekazania odznaczenia, ksiądz biskup wraz z kapłanami sprawował Mszę Świętą w intencji Ojczyzny. W swoim słowie skierowanym do zebranych podkreślił wagę uroczystości i wysiłek, dzięki któremu lokalna społeczność mogła spojrzeć na kapłana, który został „wydobyty z niepamięci mroku i ustawiony w szeregu bohaterów narodowych i mężnych duszpasterzy”. Przytaczając najważniejsze fakty z życia gorliwego kapłana, podkreślił jego miłość do Boga, Ojczyzny i człowieka. Zaraz po maturze wstępuje do seminarium duchownego w Kielcach by za chwilę opuścić jego mury i walczyć w obronie Ojczyzny zagrożonej nawałą bolszewicką. Po zwycięstwie Polski młody Antoni wraca na ścieżkę powołania kapłańskiego i rozpoczyna studia w seminarium w Janowie Podlaskim. Przez parę lat pracuje jako wikariusz, by ostatecznie w 1932r. objąć samodzielnie placówkę duszpasterską w Skibniewie. Na 20 lat duszpasterzowania kapłana, które przypadały w tragicznym czasie wojny światowej, w historii zapisało się jego wielkie serce i odwaga, gdy udzielił na plebanii schronienia dwóm rodzinom których domy spłonęły w pożarze Skibniewa. Ponadto organizował na terenie parafii pomoc sprowadzanym z Warszawy sierotom, nie dopuścił do konfiskaty dzwonu kościelnego czy wysadzenia świątyni. Ostatecznie pokazał swoją miłość do ludzi i Boga, gdy był gotów umrzeć razem z grupą 53 osób skazanych na rozstrzelanie za rzekomą akcje partyzancką przeciwko okupantowi. Ksiądz Antoni gdy dowiedział się, że jego parafianie mogą zginąć – zaczął przekonywać Niemców że to zwykli rolnicy, a gdy to nie skutkowało- stanął w rzędzie razem z nimi. Ten argument przekonał oficerów, którzy zrezygnowali z pacyfikacji, a niektórych z mieszkańców wysłali na przymusowe roboty. Wszyscy zesłani wrócili do domów.
Na zakończenie Mszy św. pasterz diecezji poświęcił umieszczoną wcześniej w kościele tablicę pamiątkową poświęconą księdzu Antoniemu Łapajowi. Słowa wdzięczności w kierunku księdza proboszcza skierowali przedstawiciele parafian. Uroczystość pobudziła w parafianach wdzięczność za posługę kapłana co widać w zainteresowaniu jego osobą, odznaczeniem które zostało przyznane i pamięci towarzyszącej w sercach wielu starszych mieszkańców.
tekst – ks. Michał Siduniak